വേലി ചാടുന്ന പയ്യിനറിയില്ല
അറവുശാലയ്ക്ക് മതിലുമുണ്ടെന്ന്.
മതില് തുരക്കുന്ന എലിയുമറിയില്ല
മാളത്തിനപ്പുറം കെണിയോരുങ്ങുന്നെന്ന്.
നടന്നു തീര്ത്ത വഴികളിലൊന്ന്
തിരികെയെത്തിച്ചപ്പോള്
ഞാനുമറിഞ്ഞില്ല
ഇരുളു താരാട്ടുന്ന
കവലകളിലെങ്ങോ വച്ച്
എന്റെ ചേതന
ഒരു ഫോസിലായ് ഉറങ്ങിപ്പോയെന്ന്...
Sunday, January 7, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
അതങ്ങിനെ തന്നെയാണ്. ആരും ഇതൊന്നും അറിയില്ല.. അറിയുന്നവര് അറിഞ്ഞതായി ഭാവിക്കാറുമില്ല..
ആകാശത്തേക്ക് കുതിക്കുന്ന കൂട്ടിലെപ്പക്ഷിയും അറിയുന്നില്ല, വേട്ടക്കാരന്റെ കണ്ണും ആകാശത്തേക്ക് നോക്കിയാണിരിക്കുന്നതെന്ന്.
:)
അറിയേണ്ടത് പലതും അറിയേണ്ട സമയത്ത് അറിയാറില്ല... നന്നായിരിക്കുന്നു കെട്ടോ.
നല്ല ചിന്ത.
-സുല്
വേലി ചാടുന്ന പയ്യിനറിയില്ല
അറവുശാലയ്ക്ക് മതിലുമുണ്ടെന്ന്...
എങ്കിലും അത് വേലിചാടുക തന്നെ വേണം.മുന്കൂട്ടി അറിയാവുന്ന ഒരു ജീവിത സന്ധി
എത്രമേല് വിരസമാണ്.
പലപ്പോഴും തുടങ്ങിയേടത്ത് എത്തിചേരുന്നു എന്ന പ്രതിഭാസത്തെ അംഗീകരിക്കാന് ആവുന്നില്ല, അത് തന്നെയാണ് പ്രകൃതിയുടെ വികൃതിയെന്ന് അറിയാനാവുന്നുവെങ്കിലും..
-പാര്വതി.
കവിത വായിച്ച് അഭിപ്രായങ്ങള് അറിയിച്ച എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി.
മനോഹരമായ കവിത.
വിടരാനൊരുങ്ങുന്ന പൂമൊട്ടുകള്ക്കറിയില്ല അവ ഫ്ലവര് വാസുകളിലെ അലങ്കാരവസ്തുക്കളാകുമെന്നു. തുള്ളിച്ചാടുന്ന ആട്ടിന് കുട്ടിക്കറിയില്ല അവനൊരിക്കല് നെയ്ച്ചോറിനുപദംശമാകുമെന്നു.
Post a Comment