മാനം നോക്കി..

തീവെട്ടങ്ങളില്‍നിന്ന്
പൊത്തിപ്പിടിച്ചൊരു
കണ്ണാണ്‌
എന്റെ ഉച്ച.

സന്ധ്യമയങ്ങി
മറകളഴിക്കുമ്പോള്‍
മലയിറങ്ങിവരുന്നതുകാണാം
ഇരുള്‍
എന്റെ മുത്തശ്ശി.

കാലും നീട്ടി
കഥകളുടെ കെട്ടഴിച്ച്‌
ഒടുവിലൊരു താരാട്ടില്‍
വ്യഥകളുടെ വിരലൂട്ടാതെ
എന്നെ ഉറക്കുന്നവള്‍.

എനിക്ക്‌
അമ്മയെക്കാളിഷ്ടം
അമ്മുമ്മയോടാണ്‌.
എന്തെന്നാല്‍
ശങ്കയറ്റുറങ്ങാനൊരു
സ്വാസ്ഥ്യത്തിന്റെ തടുക്കാവാന്‍
‍അമ്മയല്ല
അവരുടെ മടിതന്നെ വേണം.

ഈ ഉച്ചയെന്‍
ഉയിരെടുക്കുന്നു കൂട്ടരേ
ഒന്നു മയങ്ങണം
മലയിറങ്ങി
ഇരുള്‍ വരുന്നുണ്ടോ ?